12. yüzyılın sonlarında yaşamış İslam filozoflarından İbn Rüşd; “Eğitim ve öğretimin en önemi gayesi çocukları iyi birer birey olarak yetiştirmektir” der ve ekler: Sosyal bir varlık olan insan, ancak iyi insanlardan oluşan bir toplumda mutlu olarak yaşayabilir.
🦋Hepimiz her daim bir şeyleri şikayet ederken buluyoruz kendimizi. Birbirine psikolojik veya fiziksel şiddet uygulayanlar, içindeki vahşet duygularını diğer canlılara aktaranlar, yalan söylemeyi doğruyu söyleyemediği kadar kolay becerebilenler, davranışlarımızı değerlendirme ve yargılama yetimiz, iç kontrol sistemimiz olan vicdanını adeta ruhundan söküp atanlar, bir toplumu güçlü kılan en önemli ahlaki dinamik olan ahdi vefayı çoktan unutmuş olanlar…
🦋Eğitim aileden başlar. İyi insanlar yetiştirmekte okulun ve toplumun önemli görevleri bulunsa da bir çocuğun iyi bir insan olarak topluma kazandırılmasında en büyük görev aileye düşmektedir.
🦋Hepimiz aynı şeylerden şikayet ederken… Kocaman bir ormanın yanıp kül olması için küçücük bir kıvılcım yeterken… Bir şeyleri değiştirmek için neden önce kendimizden, bizim sorumluluğumuzda olandan başlamıyoruz?
🦋Çocuklarımızı iyi insanlar olarak yetiştirmeyi yaşam gayemiz olarak belirleyerek yola çıksak… Sevginin, saygının, güvenin, doğrunun, vefanın, cömertliğin, huzurun, iyimserliğin hakim olduğu bir dünyaya ulaşmamız mümkün olmaz mı? Ne dersiniz?
