İki gün önce 2021 YKS sınavı yerleştirme sonuçları açıklandı. Tercih yapanların yüzde 85’i tercih ettikleri bir yükseköğretim programına yerleştirildi.
Bununla ilgili genel bir istatistik yapmadım. Ancak 2021 YKS’ye giren çevremdeki birçok çocuğu gözlemlediğimde bu sınavdan şu sonucu çıkardım:
Gençler o ya da bu sebeplerle hayallerinin peşinden koşmuyorlar ya da koşamıyorlar.
Etrafımdaki yüzlerce çocuktan sadece bir tanesi idealindeki bir fakülteye yerleşti. Sadece iki elin parmaklarını geçmeyecek sayıda genç ise ailesine, çevresine, öğretmenlerine RAĞMEN hayallerinin peşinden gitmeyi tercih ettiler. Çok üzgünüm ki diğerleri ise ideallerine göre değil puanlarına göre tercih yaptılar .
Gerekçeler aynıydı:
1. Bir daha bu strese katlanamam.
2. Ailem çevreye bir üniversiteye yerleşemediğimi söylemeye utanıyor. O yüzden bu sene neresi olursa olsun bir yere yerleşmeliyim.
3. Artık ders çalışmak istemiyorum. (Ders çalışmadan üniversiteyi bitirmeyi düşünüyor sanırım😊)
Dikkat edin sevgili okurlar… Gerekçe şu değil: Ailemin beni sınava hazırlayacak maddi durumu yok.
Hayalleri olmayan, hayalleri için mücadele etmeyen, DAHA YOLUN ÇOK BAŞINDAYKEN bile yorulduğunu söyleyen bu gençlik geleceğimiz için bir ümit vadediyor mu sizlere?
Bunu da geçtim. HAYATTAKİ EN ZOR ŞEY BİR İNSANIN SEVMEDİĞİ BİR MESLEĞİ İCRA ETMESİDİR. Aslına bakarsanız istemediğiniz bir mesleği İCRA EDEMEZSİNİZ, icra etmeye ÇALIŞIRSINIZ. Ancak o işi asla hakkını vererek, layıkıyla yapamazsınız. Yani sadece yapmış gibi görünürsünüz bir yerden patlak verene kadar. Patlak verilen yer ise ya kariyeriniz, ya sağlığınız, ya kişiliğiniz olur.
Bir mesleği sonradan sevemez miyiz? İmkansız değil ama oldukça zor.
